Trots
Door Gerjanne - toegevoegd op 6-11-2012
Zo… De laatste noot heeft geklonken. We kijken een beetje verdwaasd om ons heen en gaan staan. De hele zaal tegenover ons doet hetzelfde. Wauw. Kippenvel, wat een gevoel. Trots zijn we. Toch geeft het ook wel een vreemd gevoel; na al die tijd is het nu alweer voorbij…
Inmiddels is het alweer bijna 3 jaar geleden dat het eerste mailcontact werd gelegd over een gezamenlijk optreden tussen Quatre Forte en het Fries Kamerorkest. Eerst moest er een geschikte compositie gevonden worden, daarna nog een geschikte datum. Uiteindelijk werden we uitgenodigd om tijdens het 50-jarige jubileumconcert met het FKO te spelen. Wat een eer, wat waren we trots. Het te spelen stuk werd ‘Concerto voor saxofoonkwartet en orkest’ van Phillip Glass. De hoofdreden hiervoor was dat er maar weinig muziek is geschreven voor saxofoonkwartet en orkest en dat dit een prachtig veelzijdig stuk is.
Al in januari van dit jaar begonnen we met het individueel instuderen van onze partijen, want optreden met het FKO is niet niks en wij wilden supergoed voorbereid zijn. In september gingen de gezamenlijke repetities van start. Plots bleken die vreemde stukjes heel logisch, kwam er lijn in de muziek en klopte het geheel. We kwamen erachter dat het echt een stuk was dat aan zou komen op het samen doen. Orkest en kwartet. Nog enkele repetities volgden op deze eerste, zowel met het FKO als met onze coach Harmke Bijlsma en met de dirigent van het FKO, Derk Stegeman. Deze hulp zorgde ervoor dat onze twijfels over het eindresultaat werden weggenomen en we vol vertrouwen richting het concert konden gaan, want een gemakkelijk stuk was ‘Glass’ zeker niet. En dan, na al die voorbereidingen is het dan zover; 4 november…..
We beginnen de middag met een voorrepetitie waarin we de vingers even los kunnen maken, de akoestiek kunnen proeven en toch nog nét even die moeilijke stukjes doornemen en dan kunnen we alleen nog maar wachten. Inmiddels komen in de foyer onze familie, vrienden en bekenden binnenstromen en kunnen we nog even ontspannen en foto’s maken, waarna we in de zaal gaan zitten om naar het eerste deel van het concert te luisteren.
Het FKO begint met het stuk ‘Branding’ dat speciaal voor deze gelegenheid is gecomponeerd door Tjalling Wijnstra. En wow.. wat een stuk. Na afloop sprong de componist vol trots op het podium om het FKO te bedanken. Wat een moment. Na dit stuk is het de beurt aan Kevin Visser op klarinet. Hij speelt het Rococo Concerto voor klarinet en orkest van Jurriaan Andriessen uit het hoofd en ook dit is geweldig om te zien en te horen.
In de pauze vertrekken we snel naar onze kleedkamer om de instrumenten te pakken en nog even in te spelen. Aan het einde van de pauze zouden wij namelijk twee stukjes spelen om al het publiek weer in de zaal te krijgen. We spelen hier Irish Suite en Here to There. En daarna is het dan echt zover. We worden voorgesteld door de mannelijke ‘ladyspeaker’ van de middag, krijgen nog wat vragen voorgeschoteld en gaan op onze plek zitten.
Het eerste deel uit het concerto, een langzaam en melodisch deel, maar met een paar verraderlijke stukken, loopt goed. We spelen de spanning van ons af en zijn alweer toe aan het tweede deel, het meest lastige deel uit het stuk door de maatsoort en de wisselende thema’s die dwars door elkaar heen lopen. Ook hier weten we ons redelijk door heen te slaan waarna we weer even bij kunnen komen met het zeer langzame en melodieuze derde deel. Het laatste en vierde deel is weer lekker vlot en ook een schitterende afsluiter. En dan heeft de laatste noot geklonken.. Wauw wat een middag. Het FKO sluit het concert af met een vrolijk stuk van Masseus en dan zit het er echt op. We ontvangen de bloemen en nog veel meer applaus.
Na de tijd gaan we nog wat met elkaar drinken en we besluiten met een heerlijk buffet. En dan is het tijd om afscheid te nemen na de intensieve samenwerking. Wij hopen dat we nog eens een dergelijk project mee mogen maken en zijn vooral trots. Trots op het Fries Kamer Orkest met een super concert en trots op onze bijdrage hieraan. Bedankt iedereen die dit mogelijk heeft kunnen maken!