Concert met het Clarino-ensemble
Door Erik - toegevoegd op 29-11-2009
Luister tijdens het lezen van deze pagina naar enkele geluidsfragmenten van dit concert:
29 November 2009
Een jaar geleden, rond deze tijd, gaven wij ons allereerste concert in het gebouw van de Stedelijke Muziekvereniging te Harlingen. Vandaag waren wij weer op de zelfde plek voor weer een concert, maar ditmaal niet alleen. Wij gaven dit concert namelijk samen met de klarinettistes van het Clarino-ensemble voor wie het ditmaal hun debuutconcert was.
Als "oude rotten in het vak" hadden wij de eer om het concert te openen en begonnen direct met het stuk "Hornpipe" uit de Watermusic-suite van Händel. Nadat wij dit nummer gespeeld hadden, hadden wij de volle aandacht van het publiek en kon Cor het publiek en het Clarino-ensemble van harte welkom heten. Na een korte introductie van ons vieren, gingen wij verder met ons eerste blokje met "Gaguenardise" uit Petit Quatuor, "Gavotte" uit Aus Holzberg's Zeit en "An American in Paris" van Gershwin.
Het volledig uit dames bestaande Clarino-ensemble speelde vandaag in twee verschillende bezettingen: voor de pauze als kwartet en na de pauze als sextet. Als kwartet speelden zij in een bezetting met drie Bes-klarinetten (het normale formaat klarinet) en één bas-klarinet (welke qua vorm veel weg heeft van een uitgerekte tenor-saxofoon). Zij speelden enkele werken van Corelli en Granados en hadden, net als wij, als afsluiter van hun eerste blokje, een nummer van Gershwin, namelijk "Sombody Loves Me".
Het Clarino-ensemble ging na de pauze meteen weer aan de slag, maar deze keer in de sextet-bezetting waarbij het hierboven omschreven klarinetkwartet uitgebreid werd met nog een Bes-klarinet en een Es-klarinet (welke een stuk korter is dan de Bes-klarinet). In deze bezetting werden enkele werken van Mozart en Mendelssohn gespeeld. Als afsluiter van hun debuutconcert speelden zij de "Hungarian Impressions" van Jan van der Roost.
Na al dit klassieke "geweld" hadden wij als laatste onderdeel van dit concert een wat lichter repertoire in gedachten. Zo begonnen wij met "Jump" van Van Halen wat meteen het jongste stuk (1985) van het hele concert was. Echter halverwege het stuk gooide Cor de handdoek in de ring met de mededeling dat dit het toch ook niet was. Nadat ik hem gevraagd had wat hij dan wel wil spelen (toch maar weer iets klassieks), gingen wij verder met een stuk van Beethoven, namelijk zijn "Vijfde". In dit arrangement zaten voor de meer oplettende luisteraar ook enkele muzikale grapjes verwerkt zoals een stukje Pink Panter Theme en zelfs Vader Jacob. De titel van dit arrangement was dan ook "Crazy Fifth"! Nadat Cor ons geplande repertoire toch al in de war had gegooid, vond Joke dat zij dan liever ook wat anders wilde spelen, namelijk een solo-stuk voor altsax. Gelukkig had Gerjanne nog wat in de tas zitten, namelijk "Ben" van Michael Jackson. Hierna speelden wij nog "Sir Duke" van Stevie Wonder waarna wij eerst even moesten overleggen wat met voor stuk wij verder wilden gaan. Hier wilde Gerjanne echter niet op wachten en zij begon zomaar in haar eentje te spelen met een grote zonnebril op. Joke en ik hadden snel genoeg door dat dit een Blues Brothers nummer was en gingen ook snel op zoek naar een zonnebril en bliezen gezellig mee. Uiteindelijk bedacht Cor dat zijn sopraansax toch wat aan de kleine kant was voor dit kaliber muziek en groef naast een zonnebril ook nog een tenorsax op. Na dit "ongeplande" rijtje nummers, speelden wij als toegift wederom een Gershwin nummer, namelijk "I Got Rhytm".
Voor zowel Quatre Forte als het Clarino-ensemble was dit een geslaagd concert en wellicht zullen wij in de toekomst vaker een concert met elkaar gaan geven.