'Stedtal'
Door Erik - toegevoegd op 19-03-2009
18 maart 2009
Elk jaar organiseert de stichting ‘Stedtal’ een concert met het doel om amateurmuziek in de regio Harlingen te stimuleren. Stedtal staat voor “Stedelijk Talent” en is het geesteskindje van Dirk Alkema, bastuba blazer bij het harmonieorkest van de Stedelijke Muziekvereniging Harlingen. Het is ontstaan met een klein groepje blazers van “het stedelijk” om eens in een andere bezetting dan een harmonieorkest te spelen, maar is in de loop van de jaren uitgegroeid tot een mengelmoes van diverse muzikanten en muziekstijlen. Ikzelf speelde de laatste paar jaren al mee met dit clubje “stedelijke blazers”, maar dit jaar was Quatre Forte ook paraat bij dit concert.
De avond werd geopend door de stedtalband (dit zijn de eerder genoemde “stedelijke blazers”, ditmaal aangevuld met Loek v.d. Heide op piano, Jaring Huijser als slagwerker en de zangeres Marquerita Fabriek) met het nummer “treinontbijt”. Dit is een bewerking van Loek en ondergetekende van het nummer “blauwe engel” van DiGojim met een alternatieve tekst geschreven door Dirk Alkema. Na dit vlotte en knallende nummer was Quatre Forte aan de beurt voor de eerste drie nummers van ons optreden.
De rode draad door het hele concert is een treinreis welke vanuit Harlingen richting de Middellandse zee gaat, een stukje via Afrika en vervolgens weer terug richting Friesland. Als knallend openingsnummer hebben wij “Privat Vergnugen” gespeeld; dit nummer is bij iedereen (uit Friesland in ieder geval) beter bekend als de tune van het Omrop Fryslân programma Hea!, dus bij uitstek geschikt om de treinreis door Friesland te begeleiden. Als extraatje voor het publiek hadden wij voor onze eerste drie nummers de hulp van Jaring op het slagwerk om het thema van muzikale diversiteit in stand te houden.
Na Friesland kwamen we al vrij snel aan in Spanje (Frankrijk ben je met de TGV immers zo door) voor de laatste twee nummers van ons eerste blokje. Hier speelden wij overigens wel enigszins vals (niet muzikaal gezien overigens) omdat het nummer “Libertango” van Astor Piazzolla niet echt uit Spanje komt, maar uit Argentinië. Dit nummer hebben wij nog niet zo lang op de lessenaar staan (lees: nog geen maand), maar ondanks dat stond het nummer als een huis. In dit nummer zitten voor ons alle vier solostukjes, dus een mooi nummer om ons individueel muzikaal voor te stellen. Vervolgens bleven wij nog even in Spanje met het nummer “El Capeo”, wat voor ons al vanaf het begin op de lessenaar staat en een knallend uptempo afsluiting was van ons eerste blokje van deze avond.
Na het duo Zijlstra (mijn tante Marianne en nichtje Anna Marieke) op basklarinet en piano, welke het nummer “Jazz from 5 to 8” ten gehore brachten en de gitarist Jelmer die ons kennis liet maken met het betere gitaarwerk, was het tijd voor twee gezamenlijke nummers van Quatre Forte en de Stedtalband. In deze bezetting, welke misschien nog het beste te omschrijven is als een miniatuur harmonieorkest, speelden we als eerste twee “Elvisnummers”, gevolgd door “Shalom Alechem”. Ondanks deze wat grotere bezetting dan wij met het saxofoonkwartet gewend zijn, kwamen toch de diverse muzikanten van zowel Quatre Forte als de Stedtalband aan hun trekken om hun “talenten” aan het publiek te tonen.
De muzikale diversiteit van deze avond werd nog eens bevestigd door Loek die samen met pianist Albert een tweetal klassieke zangnummers (Il Poverazione en La Seducione) ten gehore bracht.
Het tweede deel van het concert werd, net als het eerste, geopend door de Stedtalband, samen met Loek, Jaring en Marquerita met “de Brandslang”. Dit nummer is een samentrekking van diverse andere nummers (wederom geïnspireerd door DoGojim) welke het verhaal verteld van Jaapie die een nieuwe bril kreeg, nu opeens veel meer kon zien, ging jagen in Afrika, daar zijn nieuwe bril verkocht voor een jachtgeweer en een brandslang neerschoot in plaats van een echte slang. We bleven na dit nummer nog even in Afrika voor het wat “zwaardere” werk, denk hierbij niet aan een zwaar klassiek stuk, maar denk aan olifanten. Dirk op de bastuba werd hierbij bijgestaan door Jacob Kiewied (ook op de bastuba) en Jaring op de Jambai. Hierna was het de beurt aan Dora Pasma op de dwarsfluit om een aantal nummers ten gehore te brengen, beginnende met een duet met Dirk op de bastuba en vervolgens met een Roemeens en Russisch nummer begeleid op de piano door Marijke Bos.
Het was weer de beurt aan Quatre Forte om een drietal nummers te spelen. We begonnen met “Sinfonia” welke wij tot nu toe bij elk concert hebben gespeeld en tot nu toe elke keer met een hoop applaus door het publiek beantwoord werd. Deze keer was dan ook geen uitzondering. Het hoogtepunt voor ons was echter het bij iedereen bekende “Bohemian Rhapsody” van Queen, een nummer met een enorme muzikale diversiteit (een rustig emotioneel begin, via een haast opera-achtig gedeelte naar een stevig rock gedeelte en als afsluiting weer terug naar rust en emotie). In dit nummer komen de mooie eigenschappen van een saxofoonkwartet dan ook vol aan bod. Uit reacties van het publiek bleek voor velen dit ook een hoogtepunt van de hele avond te zijn! Het laatste nummer wat wij als saxofoonkwartet speelden op deze avond was “I Got Rhytm”, een knallend einde van een enorm geslaagd optreden van Quatre Forte.
Na Quatre Forte was het weer de beurt aan Loek en Albert voor een klassiek zangstuk, ditmaal “La Danza”. Eén van de mooiste nummers van deze avond vond ik persoonlijk het “Mama, kom terug” gezongen door Marquerita, begeleid op gitaar door Jelmer en op mondorgel door Jaring. Met dit nummer wordt het verhaal van een jongentje verteld waarvan de moeder overleed. Een erg emotioneel lied dat ongetwijfeld bij veel mensen wat los maakte.
Dat ook Dirk kan zingen bewees hij met het slotnummer van de avond, “Meisjes als bloemen”, waarbij het publiek mee mocht zingen met de verschrikkelijk ingewikkelde tekst “Tra-la-la”. Met een toegift sloot de Stedtalband, samen met Quatre Forte, de avond.